Datum : donderdag 13 juni 2013, om 19u00
Volgende tekst werd gebruikt:
Wat zou het betekenen wanneer alle bezorgdheid in jezelf zou wegvallen? uit Advaita Post – Jaargang 14 nr. 11 (31 mei 2013)
Kom tot ontspanning. Laat de gerichtheid op allerlei dingen die nog zouden moeten gebeuren los.
Word je bewust van de oorsprong van zorg en bezorgdheid van waaruit diepzittende motivaties en verlangens komen.
Deze oorsprong heeft natuurlijk te maken met dat centrum van jezelf dat we de ik-persoon noemen. Vanuit die oorsprong komen de eerste impulsen, de eerste gerichtheden, de eerste neigingen, de eerste motivaties.
De bezorgdheid gaat uit naar dat ik en uit zich vaak in iets onbestemds, een onbestemd knagend gevoel. Wanneer die bezorgdheid die een soort verankering is, wegvalt, is er helemaal geen gerichtheid meer. Het ’ik wil dat’, ‘ik verlang’, is verdwenen. Dat is de vrijheid van dat centrale anker.
Die basis-verankering kan verdwijnen. Het leven gaat dan in het grote geheel voort op een spontane wijze. Het oplossen van deze geconcentreerde energieën gebeurt in een grotere ruimte: de ruimte van gevoelsmatig bewustzijn.
Bij die processen van verruiming en loslaten zie je twee dingen. Aan de ene kant is het prachtig, iedereen zoekt het. Aan de andere kant wordt het wel op een gegeven ogenblik gevaarlijk.
Je verliest datgene wat altijd aanwezig was. Die vaste basisstructuur gaat verdwijnen. Daar ben je ontzettend huiverig voor.
Wanneer die basisbezorgdheid totaal zou verdwijnen dan leeft het leven zichzelf. Er hoeft nergens een knooppunt te zijn dat allerlei dingen vasthoudt, van waaruit allerlei dingen geregeld en beheerst moeten worden.
