Hieronder vind je de meditatietekst voor deze bijeenkomst:
STILTE
Luister naar de stilte, luister. Ga heel precies kijken hoe dat bij jezelf zit, waar alles in de stilte gaat oplossen.
Zie, hoe de stilte verder gaat dan de tegenstelling geluid en stilte. Geluid en gewone stilte wisselen elkaar af. Aan deze afwisseling gaat de Stilte vooraf. Het is de oorspronkelijke stilte waaruit de gewone stilte en het geluid voortkomen. Geluid en stilte komen op als een verschijnselen. De oorspronkelijke stilte is er altijd, continu, onafhankelijk van geluid en stilte. Hij gaat eraan vooraf, zoals je zelf vooraf gaat aan de verschijnselen. Stilte ervaar je niet verschillend van je eigen zelf-zijn. Die Stilte is geen verschijnsel (derde persoon), want Stilte ben je ook zelf (eerste persoon). Als je gaat luisteren vanuit je zelf-zijn naar de stilte, ben je ‘luisteren’. Dan gaat het luisteren samenvallen met de oorspronkelijke stilte, zelf ga je samenvallen met de oorspronkelijke stilte. In die oorspronkelijke sfeer ben je als stil luisteren niet verschillend van de Stilte. Dat is de meditatie. Stilte die luistert naar de stilte: Dàt ben jij.
De muziek is een verwijzing naar de stilte, aanvankelijk naar de stilte tussen de tonen, uiteindelijk naar de oorspronkelijke stilte. Je kunt gericht zijn op het geluid van de tonen. Als je helder bent, word je je bewust van de ruimte van stilte tussen de tonen. Als je helemaal open staat, opent zich de dimensie van de voorafgaande grote stabiele stilte. Daaruit komen muziek en stilte voort. Die Stilte is blijvend, stabiel, krachtig en blijkt omvattender te zijn dan je ooit had kunnen denken.
Waarschijnlijk heb je het non-duale samengaan van beweging en stilte wel eens ervaren. Terwijl je wandelt en alleen maar aan het wandelen bent, is het niet duidelijk of je vooruit gaat of niet. Hoe snel ga je?
Zelfs als je gaat meten, zie je de betrekkelijkheid en het ongrijpbare van snelheid. Natuurkundigen hebben altijd grote problemen gehad om snelheid te meten. Je kunt wel stellen: snelheid is afstand gedeeld door de tijd. Dan heb je de gemiddelde snelheid, maar niet de snelheid in de actuele beweging. Als je de snelheid op een bepaald tijdstip wilt meten, lukt je dat niet. Je kunt wel de trajectjes van gemiddeld zoveel km per uur steeds kleiner maken. Maar, je hebt nog steeds een traject in de ruimte en een traject in de tijd. In een formule worden de trajecten oneindig klein gemaakt en opgeteld, maar beweging pakken in het hier en nu, lukt niet, terwijl hier en nu de grootste werkelijkheid is. Hier en nu is het enige waarin we aanwezig zijn. Daarin stel je vast: hierin is geen beweging. Als je beweging wilt vaststellen, moet je weer gaan denken dat je een traject hebt, dat het hier en nu opschuift en dat je weer het gemiddelde neemt. Maar, dan ben je mentaal aan het construeren!
Waarneming is altijd in het hier en nu. Beweging is daarin niet.
Maar, wanneer er actueel geen beweging is, dan is er ook geen niet-beweging.
Als je naar waarheid zoekt, zul je steeds naar het oorspronkelijke gaan van waaruit alles opkomt. Dan blijkt ook het tegenovergestelde van wat je dacht waar te zijn. Er wordt iets gedaan, er wordt niets gedaan. Er is een beweging, er is geen beweging. Er is verandering, er is geen verandering.
Als je met het denken doorgaat, kom je aan de rand van het denken. Wanneer je consequent bent en verder denkt, zie je het denken ergens openbreken. Als alles een oorzaak heeft en elke beweging een oorzaak heeft, moet er toch een eerste oorzaak zijn. Wanneer ergens een impuls komt voor een beweging, dan moet die impuls ook weer een andere impuls als oorzaak hebben. Als je dat eindeloos volgt, kom je op iets terecht als de Onbewogen Beweger, de Niet-veroorzaakte Oorzaak, de Ongeschapen Schepper. Dat was vaak een gedachtenspel. Hier gaat het om de eigen zijnservaring van die hoogste werkelijkheid. Dus wanneer je gaat nadenken, blijkt dat het denken vanuit elk aanloopje verstrikt raakt.
Op het denkvlak betekent dat een doorbreking van een vast patroon. Als je die relativiteit werkelijk tot je door laat dringen, gaat het je duizelen. Je zult het denken los moeten laten. Wat over blijft, is dat onuitsprekelijke, non-duale.
Bron: Non-Dualiteit – De grondeloze openheid – Douwe Tiemersma – Hoofdstuk 4.1.Stilte
