De directe weg
Wat je nu werkelijk bent, waar geen twijfel over bestaat, wat het meest zeker is: ga daar eens naar zoeken.
Alle zaken kunnen wegvallen. Maar wat kan nooit wegvallen? Dat ben je Zelf.
Je moet duidelijk gaan zien dat je je Zelf bent en dat niemand je dat kan afnemen. Ze kunnen je desnoods je lichaam van je afnemen, maar het zelf-zijn blijft. Dat is zonder vorm en boventijdelijk. Het is er altijd al geweest en zal er altijd zijn. Richt je daarop en voel: ik ben mezelf.
Dan worden de banden minder zwaar en kunnen ze verdwijnen. In ieder geval worden ze betrekkelijk. Zolang het lichaam er is blijven de relaties er in zekere zin, maar je bent er vrij van, omdat je inziet dat je daartoe niet beperkt bent.
Het Zelf is niet een beeld, maar een gevoelsmatig, bewust zelf-zijn. Dat moet je niet ergens ver weg zoeken. Het is het meest dichtbije wat er is. Dat heeft iedereen, hoewel de meeste mensen zich dat niet zo bewust zijn. Men gaat het zelf-zijn inkapselen in vormen, vastleggen in eigenschappen. Het wordt verstopt. Maar, wanneer je terugkeert op het zelf-zijn, ervaar je dat vormen niet belangrijk zijn.
Wanneer je aan het verleden denkt zie je vormen en je identificeert je er niet meer mee. Denk je aan de toekomst dan heb je ook allerlei vormen voor ogen. Maar ook daar identificeer je je niet volledig mee. Waarom zou je dan wel opgaan in vormen waarvan je zegt dat ze er nu zijn? Ze zijn wel het meest helder, maar het ligt op precies hetzelfde vlak. Het zijn ook maar bepaalde vormen.
Het zelf-zijn was er vroeger, is er nu en zal er altijd zijn. Het zal er ook zijn wanneer het lichaam is verdwenen en was er ook voor de geboorte en de conceptie. Het hele leven is een film die verschijnt in het zelf als gewaarzijn. Dit laten gebeuren is de belangrijkste meditatie. Word je bewust van je zelf-zijn. Dan ben je vrij van verleden, heden en toekomst.
In de yoga kun je op het energiegebied vrij veel bereiken. Maar is dat belangrijk? Als je steeds meer datgene loslaat wat niet tot jezelf behoort kom je op een fijner niveau te leven. Maar hier moet je geen wetenschap, yogawetenschap, van maken. Er wordt wel gezegd dat door het opwekken van kundalini de bevrijding wordt bereikt, maar het Uiteindelijke ligt ver voorbij deze sterk van de fysiologie afhankelijke situaties.
Ga niet op het subtiele niveau verder werken, zoals de echte hathayogi’s. Wanneer je dat doet, ben je op precies dezelfde wijze bezig als in de drukke dagelijkse wereld. Zie het niet als doel of als weg naar je doel.
Het kan in bepaalde gevallen nuttig zijn. Maar doe het met de juiste instelling: kijk verder. Verslinger je er niet aan. Het kan je jaren of misschien je hele leven kosten, terwijl ik het heb over de directe realisatie van je bevrijde staat.
De overgave aan en bewustwording van het zelf is een directe weg en hierop zijn die andere zaken niet belangrijk. Dat het een groeiproces is, is een denkbeeld. Je zit in de toekomst te projecteren. Je hebt een idee gevormd van een ladder met allerlei sporten en daar zit je aan vast. Net zo goed als je aan het idee vastzit dat het een lichamelijk gebeuren is. Dat moet je loslaten. En dat kan, wanneer je maar helder durft te kijken en beseft wat jezelf bent. Dan kom je tot jezelf. Het is zo gemakkelijk. Je draagt het altijd in je, daarvanuit leef je. Alleen kijk je verkeerd, in de uitwendige wereld, in de lichamelijke en gevoelswereld. Natuurlijk is het goed die wereld te leren kennen, maar vraag je af of die dingen jezelf zijn. Vraag je steeds af: wat ben ik werkelijk? Wanneer je heel helder en eerlijk kijkt, komt de realisatie. Dan word je wat jezelf bent en altijd al was.
Uit het boek Satsang van Douwe Tiemersma – blz 16-18