Bevrijding is onvoorwaardelijke liefde,
want zij is een volkomen acceptatie van alles en iedereen als jezelf.
Je accepteert het zelf van de ander als jezelf.
Daarmee vallen alle gevoelsmatige scheidingen weg.
Je bent alles en iedereen.
Dat is de betekenis van ‘de andere liefhebben als jezelf’.
Bij die liefde komt de kwaliteit van bewustzijn.
Je bent als bewust-liefde-zijn en iedereen
zonder een speciaal ik-centrum.
Bron : Openingen naar Openheid – Non-dualiteit erkennen van Douwe Tiemersma
Alleen je eigen zijn-bewustzijn-gelukzalig zijn blijft over
Schiermonnikoog, 1 juni 2012
Als je hier gaat zitten en je je ontspant, besef je dat er eigenlijk niets is veranderd. De tijd valt weg en er ontstaat een diepe stilte waarin al die zaken die je eerst zo belangrijk vond, wegvallen. Alleen je eigen zijn-bewustzijn-gelukzalig zijn blijft over. Dat is oneindig. Als je je even ontspant, merk je hoe dichtbij en hoe natuurlijk dat is. In de dualiteit ben je gericht op de dingen om je heen of op allerlei mentale objecten. Dan valt de dualiteit weg. Blijft over die non-duale sfeer waarin geen scheidingen zijn. Je ziet hoe dichtbij het is. Je bent het zelf. Wees je bewust van die verandering van de oriëntatie. Je merkt dat je die verschillende mogelijkheden hebt. Je ziet heel duidelijk: ik kan bij mezelf blijven terwijl het leven door kan gaan. Er blijft een non-duale sfeer. In die non-duale sfeer komen tijd en geen tijd, vorm en geen-vorm bij elkaar. Het belangrijkste is om helder te blijven omtrent je eigen situatie, vooral wat betreft je eigen oriëntatie. Vanuit je diepere – of hogere – bewustzijn kun je de verschillen in oriëntatie heel duidelijk ervaren, ook op een steeds subtieler niveau. Als je het niet doet, zit je voor je het doorhebt weer te denken op de oude wijze, zit je weer op de oude wijze te kijken, ben je weer aan het handelen op een oude wijze, in de dualiteit.
Vanuit die grotere helderheid merk je allereerst de neiging op om die oude gewoonten weer op te pakken. Wanneer je die neiging tijdig opmerkt is ze heel gemakkelijk weer los te laten. Blijf dus helder op het meer oorspronkelijk niveau. Er is een oneindigheid van ruimte, er is stilte, je bent er jezelf, zonder invulling. Je blijft je bewust van het geheel. Dat betekent: je blijft je bewust van jezelf, ook lichamelijk. Natuurlijk stel je vast wat daar aan lichamelijke gevoelens zijn, maar je ervaart ze ook in de grote ruimte. Zo zie je wat daar gebeurt, wat je situatie is. Je blijft je bewust van jezelf, van je eigen bewustzijn, daarin ontspan je je. Laat die kwaliteit van je eigen bewustzijn sterker worden. Het is bewustzijn met een hoge intensiteit, zonder spanning, maar toch met een hoge intensiteit, geweldig alert, helder. Wanneer die alertheid verdwijnt zit je zomaar weer op een ander niveau van beperkt bewustzijn, in de dualiteit. Het is een steeds meer wakker worden op dat hogere niveau. Zie dat het leven op zich dan helemaal niet hoeft te veranderen. Alleen in verticale zin gebeurt er iets. Je wordt je steeds meer bewust van je eigen zelf-zijn en dat blijkt dan zo omvattend groot te zijn dat al het andere daarin opgenomen wordt en doorzichtig wordt. Dat is dus die andere oriëntatie. Je zit dan niet meer ergens geconcentreerd in een beperkt zelf-zijn. Dat is open gekomen. Ervaar die overgangen van dualiteit naar non-dualiteit. Van de complexiteit van dingen die gescheiden zijn naar die eenvoud van eenheid. Als je niet moeilijk gaat denken is het zo eenvoudig. In de stilte kom je open. Wees daarin helder bewust zodat het stabiel kan worden. Bevestig het maar: dit is het, dit is het, dit is het.
Als je het denken nu eens weglaat en je keert steeds terug naar de kern van jezelf. Dan stel je vast: hier is helemaal geen tijd, hier is geen afstand, hier is alleen maar openheid. Ga je daarop richten. Zolang je met het denken bezig blijft, blijf je in de dualiteit zitten en je ziet de complexiteit en het worstelen. Zodra je daar iets van merkt moet er een belletje gaan rinkelen: stop, ik zit in de verkeerde richting. Eerst terug. Het is natuurlijk heel idioot dat je denkt oplossingen te kunnen vinden door verder te gaan worstelen en te denken. Je weet dat dat geen oplossing geeft. Dan zit je op het verkeerde niveau. Dus je moet stoppen met dat denken en worstelen. Wanneer je dan ook weet: als ik terugga in mezelf, daar ontspannen blijf rusten, dan is er intern een helderheid die vaststelt dat de problematiek er niet meer is – dan kan er intern ook de helderheid zijn om dit te laten voortduren, zodat je niet meer terugkeert naar dat problematische plekje.
In die ruimte van bewustzijn leer je alles wat nog nodig is om te leren. Al die oude gewoontes die toch weer de neiging hebben om op te komen: je ziet ze en je kunt ze loslaten. Al die kleinzieligheden van je, ze komen echt wel weer op, maar je ziet ze en je laat ze los. Al die kinderachtigheid, je ziet dat alles en laat het los. Het lost op en verdwijnt als de wolken. En overal is zonlicht. Het gaat er niet om te zeggen: dit moet je doen en dat moet je niet doen, dit moet je nastreven en dat moet je tegenhouden. Het enige is de dynamiek van het zelf-zijn te leren kennen in zijn beperktheid en in zijn onbeperktheid. Dat is alles. Je stelt vast dat er af en toe nog een terugval is in de beperktheid. En je beseft: ‘eigenlijk weet ik beter’. Het is niet slecht dat het terugkeert, het is gewoon dom. Je weet dan gewoon niet meer hoe het zit. Want natuurlijk wil iedereen gelukkig worden. De wijze waarop men dat nastreeft is vaak gewoon dom. Dat is de onwetendheid, het niet-weten. Maar je weet dat je met je bewustzijn kunt terugkeren naar je oorspronkelijke openheid die er altijd is. Verblijf daarin steeds meer stabiel, op een steeds zuiverder, vollediger wijze.
Bron: Satsang – Douwe Tiemersma
